Gedachte experimenten kunnen ongelooflijk krachtig zijn; Immers, vrijwel alles dat [Einstein] kwam, was gebaseerd op nagedachtendexperimenten. Maar toen een gedachte-experiment in een echt experiment wordt, is dat wanneer dingen echt interessant kunnen worden, en waar onverwacht inzichten bijsnijden.

Neem de makkelijke vraag van [Alphaphoenix]: “Zijn solide objecten echt vast?” Op het gezicht lijkt dit een domme en triviale vraag, maar het gedachte-experiment dat hij presenteert, onthult meer. Hij zorgt ervoor dat het duwen aan het ene uiteinde van een vaste metalen staaf een meter of zo in lengte zal leiden tot beweging aan het andere uiteinde van de staaf vrijwel onmiddellijk. Maar wat als we die stang aanzienlijk schalen – zeg, tot één licht-seconde lang. Is een verplaatsing aan het ene uiteinde van de ROB snel duidelijk aan de andere kant? Het is een beetje een mind-boggler.

Om de vraag te beantwoorden, stelt [Alphaphoneix] een eenvoudig uitproberen in de bovengenoemde stalen staaf – de kortere, natuurlijk. De testopstelling was behoorlijk slim: een piëzo-elektrische sensor aan het ene uiteinde van de bar, en een hamer met een batterij aan het andere uiteinde, om te voelen toen de hamer contact maakte met de bar. Beide sensoren waren verbonden met een oscilloscoop om op te zetten om de pulsen vast te leggen en de tijd te meten. Het bleek dat de testopstelling nogal een uitdaging was om rechts te halen, en het oplossen van problemen het opruimen nam hem in een konijn gat dat net zo interessant was als het beantwoorden van de oorspronkelijke vraag. We zullen het einde niet verwennen, maar het volstaan ​​om te zeggen dat we blij waren dat ons eerste instinct [bleek te zijn] correct, zelfs als de verkeerde redenen zijn.

Als je nog geen blik hebt gehad [alphaphoenix], zou je dat echt moeten doen. Met een doctoraat in de materiële wetenschap heeft hij een interessante vooruitzichten op dingen, zoals het berekenen van PI met behulp van regendruppels of het houden van de “ultra” in ultra-hoog vacuüm.